Ταξίδια πίσω στο χρόνο.

Έχει δύο μέρες τώρα που το σπίτι μοσχοβολάει ντομάτα μια και η κυρα- Δέσποινα (δλδ η μαμά) έχει γεμίσει τα ράφια της αποθήκης με γυάλες από σάλτσα φρέσκιας ντομάτας, πελτέ και κέτσαπ, όλα φτιαγμένα από τα χεράκια της. Γιαμ!
Έχει ένα άρωμα Μικρασίας η όλη διαδικασία, λες και ξαφνικά θα ακούσεις τη Λωξάνδρα να φωνάζει: “Ταρνανά! Πού σε βρε, Ταρνανά! Κακό – χρόνο να ‘χεις! Πού σε βρε, τώρα που σε ψάχνω; Αδικιωρισμένε;” Βέβαια, οι συνειρμοί αυτοί είναι αναπόφευκτοι, λόγω της  Μικρασιάτικης καταγωγής του παππού μου αλλά και των μεζέδων που φτιάχναμε συχνά στο σπίτι και είχαν νότες ανατολίτικες.





                        
                                   


 
Ταξίδι πίσω στο χρόνο, προσπάθησα να κάνω με αφορμή μια βάφτιση στην οποία ήμουν καλεσμένη την Κυριακή. Έτσι, συνδύασα ένα μπλέ πουά φόρεμα κάτω από το γόνατο, με μπεζ πλατφόρμες (θα ήταν καλύτερα να είναι με τακούνι και μπαρέτα αλλά…), τον vintage φάκελο της μαμάς, μαλλιά πιασμένα σε χαμηλό κότσο και ένα ματ κόκκινο κραγιόν για να φτιάξω μια εμφάνιση που είχε κάτι από τη δεκαετία του ‘40- ‘50.
Θα έβγαζα μια φωτογραφία για να σας τα δείξω φορεμένα, αλλά ο μόνος φωτογράφος που ήταν εύκαιρος εκείνη την ώρα ήταν ο γιός μου και ήταν πιθανότερο η φωτογραφία του να αφορούσε τις ακρίδες που έχουμε τελευταία στον κήπο;)
Άρα το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι αυτό.




                                        

         

                   



Φιλιά.

Επιχείρηση: εμβόλιο!

Τί κάνεις λοιπόν, όταν το παιδί στα τέσσερα πλέον είναι σε θέση να αντιληφθεί τι μέλλει γενέσθαι όταν θα επισκεφθεί τον παιδίατρο για εμβόλιο;

Καταρχήν οφείλεις να του το πεις από την προηγούμενη μέρα χωρίς να δώσεις ιδιαίτερη βαρύτητα στο γεγονός. Του τύπου “ Αύριο πριν  από το σούπερ μάρκετ θα πάμε να βάλουμε και εκείνο το εμβόλιο που μας είπε η παιδίατρος για να μην  αρρωσταίνεις εύκολα τώρα που θα ξεκινήσεις το Νηπιαγωγείο”.
Αν η αντίδραση είναι αλλοπρόσαλλη (κλαίει, χτυπιέται, πετάει μαρκαδόρους και ο,τι άλλο βρει εντός της εμβέλειάς του) αφήστε το να το ξεχάσει απασχολώντας το με κάτι. Αν συνεχίσει να το σκέφτεται και την υπόλοιπη ημέρα διαβάστε το βράδυ μια ιστορία όπως:










Την επόμενη ημέρα φορέστε κάτι ελαφρύ και το μαλλί ασυζητητί πιασμένο πάνω. Έτσι έχουμε ελευθερία κινήσεων σε περίπτωση που χρειαστεί “να παλέψουμε” για να μείνει σταθερό το παιδί την κρίσιμη ώρα.







Στη συνέχεια υποσχόμαστε μια δραστηριότητα όχι ως αντάλλαγμα, αλλά ως κάτι που θα πρέπει να τελειώσει το εμβόλιο γρήγορα για να προλάβουμε να το κάνουμε κατά τη διάρκεια της βόλτας μας. Για μας αυτό ήταν πατίνι στην πλατεία.










Στην πορεία ατυχήσαμε γιατί έφυγε η βίδα και μαζί της η μία ρόδα οπότε καταλήξαμε στο παιδότοπο των Goodies για ένα τοστάκι αλλά κυρίως για παιχνίδι.

Πάντως η μέθοδος “σφυρίζω αδιάφορα” σε σχέση με το θέμα εμβόλιο, σε εμάς πέτυχε. Άγχος υπήρχε αλλά το παρατηρούσαμε διακριτικά. 'Έτσι το μπορμπόνι μου στάθηκε στο ύψος των 109εκ του με θάρρος και δεν έχυσε ούτε μισό δάκρυ (παρόλο που το σκέφτηκε σοβαρά για μια στιγμή).

Άλλωστε είναι γνωστό οτι τα παιδιά δεν έχουν χρόνο και χώρο για θρήνους και οδυρμούς. Ο κόσμος τους είναι γεμάτος από πριγκίπισσες και πειρατές, σούπερ ήρωες και μικρές εξερευνήτριες. Απλά δεν χωράει κάτι άλλο. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις (και δεν μιλάμε για ένα απλό εμβόλιο) με πολύ κουράγιο και δύναμη. Από τη φύση τους μπορούν να εστιάσουν μόνο στην καλή είδηση ή εικόνα γι’ αυτό και το χαμόγελό τους δεν κρύβει καμία σκέψη από πίσω.

Σε παρατηρώ για να μην ξεχνάω, μικρό μου αντράκι, πόσο απλά είναι μερικές φορές τα πράγματα.

Όταν ο άνθρωπος δημιουργεί μαγεία!

Θα μπορούσε άραγε να δημιουργηθεί μια χορωδία από τραγουδιστές που μένουν σε διαφορετικά μέρη της Γης και η οποία να “εκτελεί” ένα μουσικό κομμάτι υπό την καθοδήγηση ενός μαέστρου. Μπορείτε να φανταστείτε τη στιγμή. Και, όμως, ένα τέτοιο project υπάρχει και μάλιστα το έχει ακολουθήσει και ένα δεύτερο του ίδιου συνθέτη. Πρόκειται για τη δημιουργία μίας virtual χορωδίας άνω των 2000 ανθρώπων από 58 διαφορετικές χώρες, οι οποίοι με τη βοήθεια της τεχνολογίας (έγινε σύνθεση των φωνών τους από τα βίντεο που έστειλαν) τραγούδησαν το “Sleep” του συνθέτη Eric Whitacre. Απλά υπέροχο. Δείτε το.

Δώσε σημασία…

                                           “…μα τα καλύτερα στη ζωή έρχονται τζάμπα”

                                                                                                                                        


Φιλιά:)

Seven Festival

Πρώτη μέρα:    Δεν πήγα γιατί έχω και παιδί. Δύο μέρες ξενύχτι είναι αρκετές.

Δεύτερη μέρα. Λόλεκ: not my cup of tea, που λένε και οι φίλοι της Γηραιάς Αλβιόνας. Ωραία μουσική αλλά η ψυχολογική μου κατάσταση   δεν  “σηκώνει” τη δουλειά του. (Αχινός, 2011)
                      Ζουγανέλλη: Μαγική φωνή. Μ’ αρέσει γιατί έχει σύγχρονο ήχο και είναι ακομπλεξάριστη στη σκηνή. (Έξοδος 2, 2010)
                      Φάμελος: Υπήρξε θύμα του Λόλεκ, πρέπει να πώ, μια και δεν άντεξα να καθίσω άλλο. Ναι ξέρω, “μα στο Μάλαμα βρήκες να φύγεις”; Εαν με διαβάσει ο καλλιτέχνης (δική μου η φαντασίωση όπως θέλω την φτιάχνω) υπόσχομαι για τιμωρία να ακούω την Πριγκιπέσσα για μια εβδομάδα σερί:) (Πέρασμα, 2009)

Τρίτη μέρα. Ζακ Στεφάνου και Panda Koala: Ωραία μουσική, φοβερό τυπάκι, όμορφη φωνή. Η σκηνή είναι σίγουρα το σπίτι του και αξίζει να τον δείτε live θα περάσετε σίγουρα καλά. Οι Panda Koala είναι εκπληκτικοί στη μουσική και τα φωνητικά. Έχουν φτιάξει μια ωραία δουλειά (ανεξάρτητη παραγωγή). (KOALABORATION, 2010).


                                                                                                        
                     

            Πάνος Μουζουράκης:  (αναστεναγμός…)

 

                                                                                 



Οk θα παραφερθώ αυτή τη στιγμή αλλά το άτομο είναι ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΑΡΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ!!! Πιο πολύ χαίρομαι γιατί παρά το χάλι καταφέρνουν και βγαίνουν “στα φώτα” άτομα σαν και αυτόν και τον Ζάκ. Δύσκολα μεν, αλλά οι νέοι άνθρωποι τους ψάχνουν γιατί το έχει ανάγκη η ψυχή τους. Για πόσο καιρό άλλωστε να τρως βρώμικο; Δεν αντέχεις. Ακούστε τον, δείτε τον, αγαπήστε τον (Ιπτάμενος δίσκος, 2011).

  Πορτοκάλογλου:  Μοναδικός! (Βουτάμε γυμνοί, 2011).


Έαν έρθουν στην πόλη σας μην τους χάσετε. Φιλιάααα:)

           
              

Ιt’s cupcakes time!

Τι κάνεις όταν πρόκειται να πας για δύο μέρες σερί σε συναυλία και θες να αφήσεις το βλαστάρι σου στην πεθερούλα για μερικές ώρες; Φτιάχνεις ωραιότατα cupcakes, τα βάζεις σε ένα  πιατάκι και γλυκαίνεις τα πνεύματα;).

                                                                                           

                    

                                            Voilà!

\



                                                            εεεεεεπ!!!





Φιλάκια xxx.

Βαμμένων μαλλιών το ανάγνωσμα

Έχω μακριά μαλλιά και καθόλου καλή σχέση με το κομμωτήριο. Βαριέμαι αφόρητα να κάθομαι στην καρέκλα για τρεις ώρες (βαφή/χτένισμα) και να περιμένω. Έτσι το αποφεύγω όσο μπορώ. Προσπαθώ να μην ταλαιπωρώ τα μαλλιά με πολλά προϊόντα styling, κάνω μάσκες, ενώ εσχάτως (πέρυσι το χειμώνα) ανακάλυψα τη σειρά του JOHN FRIEDA για ενίσχυση του χρώματος των βαμμένων μαλλιών. Υπάρχουν προϊόντα για όλα τα χρώματα ενώ οι καστανές έχουν δύο επιλογές. Ανοιχτό καστανό και σκούρο καστανό ως μαύρο.

 

Η μαμά μου που τα βάφει συχνότερα, λόγω λευκών, μου είπε οτι καθυστερούν αρκετά τα λευκά να ξαναβγούν και άρα έχει αραιώσει τις βαφές. Θα το βρείτε στα HONDOS και στα SEPHORA. Εγώ τελευταία τα αγόρασα από τα SEPHORA 6,52 ευρωπουλάκια με την έκπτωση  (8,70 άνευ). Η τιμή είναι η ίδια και για το σαμπουάν και για το conditioner.
Mπορείτε, φυσικά, για κάτι πιο οικονομικό να δοκιμάσετε και την αντίστοιχη σειρά της Pantene.




Το αποτέλεσμα στο χρώμα είναι το ίδιο απλά η σύνθεσή του είναι λίγο “βαριά” για τα μαλλιά. Σημειώνω οτι η μαμά έχει χοντρή τρίχα και ξηρά μαλλιά ενώ εγώ λεπτή, λιπαρά και πολλά (ξέρω, άτιμη κΑΙνωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους πετάς στα Τάρταρα!). Το ίδιο αποτέλεσμα είχαμε και οι δύο με το Pantene. Εάν δεν σας ενοχλεί που τα μαλλιά θα είναι πιο “στημένα” τότε βολεύεστε και με το δεύτερο. Πάντως είναι καλή επιλογή για το καλοκαίρι που δεν θέλουμε να ταλαιπωρούμε τα μαλλιά με συχνές βαφές. Αν τα δοκιμάσετε (ή το έχετε κάνει ήδη) πείτε μου γνώμες;)

Σας φιλώ xxx.

Περί αυταπάτης…

Με όλα αυτά που ζούμε στη χώρα μας και όχι μόνο, έρχονται στιγμές που κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου οτι ζω μια αυταπάτη.




Δυστυχώς όταν τα ανοίγω διαπιστώνω οτι είναι όλα αλήθεια. Επειδή, όμως, είμαι φύση αισιόδοξη αποφάσισα να προσθέσω μία ροζ πινελιά στην ημέρα μου.



         



Πρόκειται για ένα barbie pink κοριτσίστικο βερνίκι που περιέχει ένα διακριτικό γκλίτερ μέσα και που μπορούν να το φορέσουν από πολύ νεαρά έως μεγαλύτερης ηλικίας χεράκια;). Και στα πόδια είναι εξίσου όμορφο ειδικά εάν έχετε μαυρίσει λίγο.

Πάντως όσες δεν έχετε δοκιμάσει βερνίκια από τη σειρά της RAINBOW PRIORITIES, που θα τη βρείτε στα SEPHORA, αξίζει να το κάνετε μια και είναι εξίσου καλής ποιότητας με ακριβότερες σειρές (OPI, ESSIE κ.α). Η εφαρμογή είναι εκπληκτική, δεν αφήνει γραμμές και το χρώμα σας αποζημιώνει πλήρως μετά το δεύτερο πέρασμα. Πολλές φορές και με ένα πέρασμα (για τις βιαστικές) έχετε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Στα ανοιχτόχρωμα βερνίκια της σειράς μπορεί να χρειαστεί και τρίτο “χέρι”. Ακόμη είναι αρκετά ανθεκτικά δεδομένου της τιμής (3,90 με την εκπτωση, 5,20 άνευ).



(απο αριστερά: 284, 282, 30 το παραπάνω, έχει σβηστεί, 291, 290, 14, 337, έχει σβηστεί).  Από τα αγαπημένα μου για τα πόδια είναι το 291.


Αυτά είναι όλα όσα διαθέτω στη συλλογή μου αυτή τη στιγμή από τη σειρά, και τα έχω ευχαριστηθεί πολύ.

Αν τα δοκιμάσετε πείτε μου γνώμες. Φιλιάαα:)